Βρειτε την λεξη κλειδι στο κειμενο ,καντε μια αντικατασταση με μια αλλη και με αρκετη εμπνευση ισως καποιοι απο τους εκατονταδες αναγνωστες καταλαβουν πολλα...
[δεν βαζω τονους γιατι βαριεμαι]
``Ο ιδρωτας ετρεχε στα ματια του ,δεν εβλεπε πλεον καθαρα ,οχι ομως οτι αυτο ειχε καποια σημασια αφου περπατουσε πλεον κοντρα στον ηλιο ,απλα ειχε προστεσει ενα ακομα ενοχλητικο φορτιο πανω του .Η ανυποφορη ζεστη τον ειχε διαλυσει ,οτι και να εκανε δεν μπορουσε να δροσιστει ,ειχε πεταξει τα περισσοτερα ρουχα του ,ηταν αβασταχτα ,και ομως δεν ενιωθε διαφορα.Συνεχιζε ακαθεκτος ομως ,σφιγγοντας τα δοντια και πινοντας που και που καμια γουλια απο το παγουρι του ,το οποιο κατα καποιο τροπο δεν αδειαζε ποτε.Σαν υπνωτισμενος ειχε παψει πια να ασχολειται με το τι υπηρχε γυρω του ,πισω δεν κοιτουσε ,πιστευε εξαλλου οτι ειχε ηδη απομακρυνθει πολυ απο τον τελευταιο σταθμο .Ευτυχως εκει υπηρχε ενας φυλακαw οποτε τα πραματα που ειχε αφησει δεν κινδυνευαν απο τυχαιους περαστικους η συστηματικους κλεφτες ,τιποτε σημαντικο ,εκεινη η παλια μαλλινη καπα ,ενα μικρο βαλιτσακι με εργαλεια καθε λογης και τελος μια πελωρια τσαντα γεματη με σκονη ,αφου ειχε πεταξει ολο το περιεχομενο πριν απο καιρο-αληθεια τι ειχε μεσα εκεινη η τσαντα το ειχε ξεχασει και ο ιδιος.[Δεν θα μπορουσε ομως ποτε να συνεχισει να τα κουβαλαει ολα αυτα αν ηθελε να φτασει εγκαιρως στον επομενο σταθμο και παρα το οποιο συναισθηματικο δεσιμο τα αφησε].
Τωρα τα πραματα ηταν ακομα πιο δυσκολα ,ενιωθε τα ποδια του να λυγιζουν ,το βαρος σαν να μεγαλωνε ,η ζεστη σκοτωνε ,τα παπουτσια ειχαν γεμισει με πετρες και το περπατημα ενα μαρτυριο.Ουτε μια σκια καπου εκει κοντα για να ξαποστασει λιγο ,ετσι απλα για την ιδεα ,αφου ειχε υποσχεθει οτι θα εβαζε τα δυνατα του να φτασει γρηγορα.Τοτε εγινε κατι το αναπαντεχο, ενω παντα το περισσοτερο που μπορουσε να περιμενει ηταν ενα μικρο αερακι,ενας τρελος αερας σηκωθηκε ξαφνικα και τον δροσισε .Εφερε ομως μαζι του και πολυ αμμο ,τον τυφλωσε ,αναγκαστηκε να γυρισει για πρωτη φορα την πλατη στον ηλιο.Ετριψε τα ματια του για να την απομακρυνει ,μα μολις σηκωσε το κεφαλι του ειδε κατι παραξενο : o σταθμος βρισκοταν ακομα εκει, 200-300 μετρα πιο πισω ,λες και δεν εφυγε ποτε ,λες και τον ακολουθουσε .Μα το χειροτερο ηταν οτι επιτελους τωρα μπορουσε να δει την σκια του και αυτο που εβλεπε ηταν τρομακτικο ,ειχε ακομα στις πλατες την πελωρια τσαντα[ισως να ηταν και γεματη ] ,στο χερι το βαλιτσακι και η μαλλινη καπα ανεμιζε απο τον αερα.
3 σχόλια:
ena neo yperoxo keimeno apo ton captainpont ,tou opoiou i grafi mas parapempei se megalous sygrafeis tou parel8ontos ,me tin dynamki ayti xroia pou feroun ta keimena tou ,mia aigli ston tropo ekfrasis ,akoma kai otan aytos einai minimalistikos.
hrwes xamenoi se atermones anazitiseis ,to paralogo ksediplwnetai kai tyligei ton anagnwsti ,ton krataei aixmalwto tis plokis kai ton eisagei stin zwi tou paralogou irwa.
tha mporousa na pw oti i kafkiki diathesi einai olofaneri [kai panta diaxroniki]
synexise captainpont ,perimenoume
Εμενα μου φαινεται πως ο ανθρωπος
της ιστοριας ειναι ιδιαιτερα πεισματαρης, παει κοντρα στον ηλιο, χωρις καλα καλα να ξερει το λογο. Δε χαμπαριαζει πως κατι του συμβαινει, "συνεχιζει ακαθεκτος", δεν παραξενευται ουτε μια φορα που το παγουρι που δεν αδειαζει ποτε, που πεταει τα ρουχα του μα παλι νιωθει βαρυς, το θεωρει φυσιολογικο. Σταθερος στο περπατημα, στο στοχο του, που αμφιβαλλω αν θυμοτανε πως εμπλεξε ετσι. Εμπιστευται σε καποιον ξενο, καποια "μη πολυτιμα" αντικειμενα, μα τα ξαναβρησκει στα χερια του. Κι αυτο γιατι
επρεπε να τα παρει μαζι απο την αρχη, ειναι δικα του, οπως κι αν ειχε η κατασταση, τα αγαπησε και το βαλιτσακι και την καπα, και την παλια τσαντα, η οποια μαλλον δεν αδειαζει...ετσι απλα. Ο ανθρωπος αυτος λοιπον επιμενει να μην κοιταζει πισω, κι αρχιζει να ζει το μαρτυριο της ζεστης, του βαρους και του περπατηματος. Noμιζει οτι ξεμπερδεψε με το παρελθον του,νομιζει πως μια υποσχεση φτανει, αλλα δεν ειναι ετσι, γιατι στην πραγματικοτητα δεν ειχε ποτε τα κοτσια να αντιμετωπισει καποια πραγματα. Κι οσο συνεχιζει να μην τα αντιμετωπιζει, τοσο πηγαινοερχεται. Το ερωτημα βεβαια ειναι, οταν ειδε τη σκια του, τι εκανε. Αμα καταφερει να γυρισει το κεφαλι του, οχι επειδη πρεπει, οχι επειδη δεν αντεχει αλλο, αλλα επειδη θελει (μπας και βγαλει καμια ακρη με οσα του εχουν συμβει που για καποιο λογο δε χωρανε στο κεφαλι του), ισως ολα αυτα τα ζορια
να εξαφανιστουν.
τα σέβη μου.
Αγαπητή/έ ``ανώνυμος`` ,σ`ευχαριστώ πρώτα απ`όλα που διάβασες το κειμενό μου.Επιπλέον ,που μπήκες στην διαδικασία να κάνεις μια ανάλυση .Ελπίζω να τα ξαναπούμε.Καπτεν
Δημοσίευση σχολίου