``The Father the Son and the Holy Toast``

``Κοίταξε με την άκρη του ματιού το ρολόι ,είχαν περάσει μερικά λεπτά μόλις και όμως φάνταζαν σαν μια αιωνιότητα .Αυτή η προσμονή τον είχε διαλύσει ,έπρεπε να φύγει σε λίγο - είχαν μάθει σίγουρα την διεύθυνση του και σίγουρα θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεφύγει τωρα,αλλα ηταν το τελευταιο πράγμα που είχε στο μυαλό του -έπρεπε να την δεί .Κάθε δισταγμός ,κάθε τι μικρό και ανούσιο χανόταν μπροστά στην εικόνα της ,αυτή ήταν τα πάντα . Τόσες φορές είχε κατορθώσει να τον βγάλει από δύσκολες καταστάσεις με ένα απλό και μόνο βλέμμα ,το περίγραμμά της είχε μια καταλυτική επίδραση στην ψυχή του ,τον συντρόφευε σε κάθε γωνιά ,σε κάθε σκοτεινό στενό ,σε κάθε απρόσμενη συνάντηση .Και τότε εμφανίστηκε ,το λιγοστό φως χάιδεψε απαλά την ζεστή της φιγούρα ,ήταν ένα έργο τέχνης ευαίσθητο και συνάμα τόσο δυνατό,το μαχαίρι έπεσε από τα χέρια του.``


Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την τελευταία συγγραφική μου απόπειρα ,ένα νέο είδος λογοτεχνικής έκφρασης ,το χριστιανικό - νουάρ μυθιστόρημα , ένα υβρίδιο περιπέτειας πίστης και πνευματικής εγρήγορσης ,όπου ο ήρωας είναι μπλεγμένος με τον κόσμο της νύχτας σε όλες τις εκφάνσεις του ,από κοσμικές συναθροίσεις μέχρι αγρυπνίες σε εκκλησίες ,μαφία και παραθρησκευτικές οργανώσεις ,άγγελοι και δαίμονες μεταμορφωμένοι σε όμορφες θηλυκές παρουσίες και λίτρα αλκοόλ που τον βαπτίζουν και τον κάνουν μέτοχο - μύστη μιας παγκόσμιας αλήθειας..
Όλα αυτά βέβαια είναι ένας απλός πρόλογος - ευχάριστος ελπίζω για το επόμενο βήμα ,μια διαφορετική μορφή της αποφένιας , την παρειδωλία.
Η παρειδωλία είναι ένα είδος ψευδαίσθησης ή παρερμήνευσης που αφορά σε ένα ασαφές ή δυσδιάκριτο ερέθισμα, το οποίο εκλαμβάνεται ως κάτι το καθαρό και το ευκρινές.
Στην περίπτωση του τοστ που βλέπουμε το ερέθισμα είναι ευδιάκριτο ,δεν ανήκει στις μορφές τις παρειδωλίας - αποτέλεσμα πίστης ,αφού προφανώς η τοστιέρα ειναι ιερή και παράγει κατ`επανάληψη και όσες φορές θέλεις το πρόσωπο της Παναγίας ,είτε βάλεις βούτυρο είτε όχι.
Με μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο μπορείς να βρεις άπειρες περιπτώσεις παρειδωλίας θρησκευτικού περιεχομένου ,ο Ιησούς εμφανίζεται σε τοστ ,τηγανίτες ,κρέπες ,ψωμιά ,τορτίγιες, το ονομα του Αλλάχ εμφανίζεται γραμμένο σε ντομάτες ,καρπούζια ,ψάρια και ούτω καθεξής , θεός και άγιος οποιασδήποτε θρησκείας εκμεταλλεύεται τη δύναμή του και δίνει το παρόν.Μάλιστα διάβασα και για ενα σαγανάκι με την μορφή του Ιησού που πουλήθηκε στο e-bay για αρκετά χρήματα.
Ανάλογη τύχη εχουν και άλλες διάσημες προσωπικότητες που εόσον έχουν αγιοποιηθεί και λατρευτεί απο πλήθος ``πιστών`` , έχουν αυτομάτως το δικαιωμα να εμφανίζονται σε οποιοδηποτε σημειο .Ετσι π.χ. με την μορφή λεκέδων απο λάδι εχει εμφανιστεί ο Εlvis,ο Che και άπειροι αλλοι φαντάζομαι [σημειωνω οτι προηγήθηκε το όνομα του Εlvis για ευνόητους λόγους...].
Κατορθώνει δηλαδή η πίστη [η εσωτερικη ] σε συνδυασμό με τον καταιγισμό διαχρόνικης αξίας εικόνων , να συνδεσει γραμμές και να τις απλοποιήσει, προς τέρψιν της ψυχής [δεν γνωρίζω αν τρώνε τα θεϊκά προϊόντα οι ευσεβείς..] ,μετατρέποντας ένα οπτικό τέχνασμα σε ψευδαίσθηση πνευματικότητα.Δεν μπορεί όμως κανείς να αμφιβάλλει για την πηγαία δύναμη μιας τέτοιας εικόνας ,την στίγμη που μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου εμφανιζεται -και μάλιστα προσωπικά - ο Θεός ,ο Μichael Jackson ,εξωγήινοι ,ακόμα και ένα κορίτσι το οποίο αν και σίγουρα υπάρχει ,τελικά δεν ειναι τόσο όμορφο για να το λατρέψεις με ψυχή και σώμα,κινδυνεύοντας να χάσεις ταυτόχρονα την δικιά σου ψυχή και τόσα άλλα κορίτσια που σε περιτριγυρίζουν[...].
Εν κατακλείδι θεωρώ το φαινόμενο αυτό μια ακόμη δημιουργική εργασία του εγκεφάλου μας η οποία μπορεί να δώσει θαυάσια αποτελέσματα ,γιατί αν μπορείς να ``δεις `` ετσι μερικές απλές γραμμές και όγκους ,κάλλιστα θα μπορείς να δημιουργήσεις και κάτι καινούριο [αισιόδοξη άποψη].

[Όχι έτσι όπως το εννοώ παραπάνω ,αλλά κάποιοι όντως δημιούργησαν με βάση την παρειδωλία .]