Ο σταθμος

Μια ιστορια , ετσι για να κανω μια επανεμφανιση ,επειτα απο απουσια 2 μηνων στο εξωτερικο οπου δεν ειχα ευκολη προσβαση στο δικτυο.
Βρειτε την λεξη κλειδι στο κειμενο ,καντε μια αντικατασταση με μια αλλη και με αρκετη εμπνευση ισως καποιοι απο τους εκατονταδες αναγνωστες καταλαβουν πολλα...
[δεν βαζω τονους γιατι βαριεμαι]


``Ο ιδρωτας ετρεχε στα ματια του ,δεν εβλεπε πλεον καθαρα ,οχι ομως οτι αυτο ειχε καποια σημασια αφου περπατουσε πλεον κοντρα στον ηλιο ,απλα ειχε προστεσει ενα ακομα ενοχλητικο φορτιο πανω του .Η ανυποφορη ζεστη τον ειχε διαλυσει ,οτι και να εκανε δεν μπορουσε να δροσιστει ,ειχε πεταξει τα περισσοτερα ρουχα του ,ηταν αβασταχτα ,και ομως δεν ενιωθε διαφορα.Συνεχιζε ακαθεκτος ομως ,σφιγγοντας τα δοντια και πινοντας που και που καμια γουλια απο το παγουρι του ,το οποιο κατα καποιο τροπο δεν αδειαζε ποτε.Σαν υπνωτισμενος ειχε παψει πια να ασχολειται με το τι υπηρχε γυρω του ,πισω δεν κοιτουσε ,πιστευε εξαλλου οτι ειχε ηδη απομακρυνθει πολυ απο τον τελευταιο σταθμο .Ευτυχως εκει υπηρχε ενας φυλακαw οποτε τα πραματα που ειχε αφησει δεν κινδυνευαν απο τυχαιους περαστικους η συστηματικους κλεφτες ,τιποτε σημαντικο ,εκεινη η παλια μαλλινη καπα ,ενα μικρο βαλιτσακι με εργαλεια καθε λογης και τελος μια πελωρια τσαντα γεματη με σκονη ,αφου ειχε πεταξει ολο το περιεχομενο πριν απο καιρο-αληθεια τι ειχε μεσα εκεινη η τσαντα το ειχε ξεχασει και ο ιδιος.[Δεν θα μπορουσε ομως ποτε να συνεχισει να τα κουβαλαει ολα αυτα αν ηθελε να φτασει εγκαιρως στον επομενο σταθμο και παρα το οποιο συναισθηματικο δεσιμο τα αφησε].
Τωρα τα πραματα ηταν ακομα πιο δυσκολα ,ενιωθε τα ποδια του να λυγιζουν ,το βαρος σαν να μεγαλωνε ,η ζεστη σκοτωνε ,τα παπουτσια ειχαν γεμισει με πετρες και το περπατημα ενα μαρτυριο.Ουτε μια σκια καπου εκει κοντα για να ξαποστασει λιγο ,ετσι απλα για την ιδεα ,αφου ειχε υποσχεθει οτι θα εβαζε τα δυνατα του να φτασει γρηγορα.Τοτε εγινε κατι το αναπαντεχο, ενω παντα το περισσοτερο που μπορουσε να περιμενει ηταν ενα μικρο αερακι,ενας τρελος αερας σηκωθηκε ξαφνικα και τον δροσισε .Εφερε ομως μαζι του και πολυ αμμο ,τον τυφλωσε ,αναγκαστηκε να γυρισει για πρωτη φορα την πλατη στον ηλιο.Ετριψε τα ματια του για να την απομακρυνει ,μα μολις σηκωσε το κεφαλι του ειδε κατι παραξενο : o σταθμος βρισκοταν ακομα εκει, 200-300 μετρα πιο πισω ,λες και δεν εφυγε ποτε ,λες και τον ακολουθουσε .Μα το χειροτερο ηταν οτι επιτελους τωρα μπορουσε να δει την σκια του και αυτο που εβλεπε ηταν τρομακτικο ,ειχε ακομα στις πλατες την πελωρια τσαντα[ισως να ηταν και γεματη ] ,στο χερι το βαλιτσακι και η μαλλινη καπα ανεμιζε απο τον αερα.

``The Father the Son and the Holy Toast``

``Κοίταξε με την άκρη του ματιού το ρολόι ,είχαν περάσει μερικά λεπτά μόλις και όμως φάνταζαν σαν μια αιωνιότητα .Αυτή η προσμονή τον είχε διαλύσει ,έπρεπε να φύγει σε λίγο - είχαν μάθει σίγουρα την διεύθυνση του και σίγουρα θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεφύγει τωρα,αλλα ηταν το τελευταιο πράγμα που είχε στο μυαλό του -έπρεπε να την δεί .Κάθε δισταγμός ,κάθε τι μικρό και ανούσιο χανόταν μπροστά στην εικόνα της ,αυτή ήταν τα πάντα . Τόσες φορές είχε κατορθώσει να τον βγάλει από δύσκολες καταστάσεις με ένα απλό και μόνο βλέμμα ,το περίγραμμά της είχε μια καταλυτική επίδραση στην ψυχή του ,τον συντρόφευε σε κάθε γωνιά ,σε κάθε σκοτεινό στενό ,σε κάθε απρόσμενη συνάντηση .Και τότε εμφανίστηκε ,το λιγοστό φως χάιδεψε απαλά την ζεστή της φιγούρα ,ήταν ένα έργο τέχνης ευαίσθητο και συνάμα τόσο δυνατό,το μαχαίρι έπεσε από τα χέρια του.``


Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την τελευταία συγγραφική μου απόπειρα ,ένα νέο είδος λογοτεχνικής έκφρασης ,το χριστιανικό - νουάρ μυθιστόρημα , ένα υβρίδιο περιπέτειας πίστης και πνευματικής εγρήγορσης ,όπου ο ήρωας είναι μπλεγμένος με τον κόσμο της νύχτας σε όλες τις εκφάνσεις του ,από κοσμικές συναθροίσεις μέχρι αγρυπνίες σε εκκλησίες ,μαφία και παραθρησκευτικές οργανώσεις ,άγγελοι και δαίμονες μεταμορφωμένοι σε όμορφες θηλυκές παρουσίες και λίτρα αλκοόλ που τον βαπτίζουν και τον κάνουν μέτοχο - μύστη μιας παγκόσμιας αλήθειας..
Όλα αυτά βέβαια είναι ένας απλός πρόλογος - ευχάριστος ελπίζω για το επόμενο βήμα ,μια διαφορετική μορφή της αποφένιας , την παρειδωλία.
Η παρειδωλία είναι ένα είδος ψευδαίσθησης ή παρερμήνευσης που αφορά σε ένα ασαφές ή δυσδιάκριτο ερέθισμα, το οποίο εκλαμβάνεται ως κάτι το καθαρό και το ευκρινές.
Στην περίπτωση του τοστ που βλέπουμε το ερέθισμα είναι ευδιάκριτο ,δεν ανήκει στις μορφές τις παρειδωλίας - αποτέλεσμα πίστης ,αφού προφανώς η τοστιέρα ειναι ιερή και παράγει κατ`επανάληψη και όσες φορές θέλεις το πρόσωπο της Παναγίας ,είτε βάλεις βούτυρο είτε όχι.
Με μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο μπορείς να βρεις άπειρες περιπτώσεις παρειδωλίας θρησκευτικού περιεχομένου ,ο Ιησούς εμφανίζεται σε τοστ ,τηγανίτες ,κρέπες ,ψωμιά ,τορτίγιες, το ονομα του Αλλάχ εμφανίζεται γραμμένο σε ντομάτες ,καρπούζια ,ψάρια και ούτω καθεξής , θεός και άγιος οποιασδήποτε θρησκείας εκμεταλλεύεται τη δύναμή του και δίνει το παρόν.Μάλιστα διάβασα και για ενα σαγανάκι με την μορφή του Ιησού που πουλήθηκε στο e-bay για αρκετά χρήματα.
Ανάλογη τύχη εχουν και άλλες διάσημες προσωπικότητες που εόσον έχουν αγιοποιηθεί και λατρευτεί απο πλήθος ``πιστών`` , έχουν αυτομάτως το δικαιωμα να εμφανίζονται σε οποιοδηποτε σημειο .Ετσι π.χ. με την μορφή λεκέδων απο λάδι εχει εμφανιστεί ο Εlvis,ο Che και άπειροι αλλοι φαντάζομαι [σημειωνω οτι προηγήθηκε το όνομα του Εlvis για ευνόητους λόγους...].
Κατορθώνει δηλαδή η πίστη [η εσωτερικη ] σε συνδυασμό με τον καταιγισμό διαχρόνικης αξίας εικόνων , να συνδεσει γραμμές και να τις απλοποιήσει, προς τέρψιν της ψυχής [δεν γνωρίζω αν τρώνε τα θεϊκά προϊόντα οι ευσεβείς..] ,μετατρέποντας ένα οπτικό τέχνασμα σε ψευδαίσθηση πνευματικότητα.Δεν μπορεί όμως κανείς να αμφιβάλλει για την πηγαία δύναμη μιας τέτοιας εικόνας ,την στίγμη που μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου εμφανιζεται -και μάλιστα προσωπικά - ο Θεός ,ο Μichael Jackson ,εξωγήινοι ,ακόμα και ένα κορίτσι το οποίο αν και σίγουρα υπάρχει ,τελικά δεν ειναι τόσο όμορφο για να το λατρέψεις με ψυχή και σώμα,κινδυνεύοντας να χάσεις ταυτόχρονα την δικιά σου ψυχή και τόσα άλλα κορίτσια που σε περιτριγυρίζουν[...].
Εν κατακλείδι θεωρώ το φαινόμενο αυτό μια ακόμη δημιουργική εργασία του εγκεφάλου μας η οποία μπορεί να δώσει θαυάσια αποτελέσματα ,γιατί αν μπορείς να ``δεις `` ετσι μερικές απλές γραμμές και όγκους ,κάλλιστα θα μπορείς να δημιουργήσεις και κάτι καινούριο [αισιόδοξη άποψη].

[Όχι έτσι όπως το εννοώ παραπάνω ,αλλά κάποιοι όντως δημιούργησαν με βάση την παρειδωλία .]

Η ΠΡΩΤΗ ΕΞΗΓΗΣΗ

αποφένια :..Η αποφένια είναι η αυθόρμητη αντίληψη συσχετίσεων και νοημάτων γεγονότων άσχετων μεταξύ τους. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον K. Conrad το 1958 (Brugger)
Ο παραπάνω ορισμός προέρχεται από το `Λεξικο Του Σκεπτικιστη` ,μια σελίδα που είχα βρει τυχαία κατά την διάρκεια μιας πολύωρης περιήγησης στο διαδίκτυο (internet βαρβαριστί) , προσπαθώντας να ενημερωθώ για ψυχικές διαταραχές ,αφού πίστευα ότι ένας καλός φίλος μου είχε σοβαρά προβλήματα και έπρεπε να τον βοηθήσω-βοηθώντας και έμενα ταυτόχρονα ,αφού και εγώ δεν πάω πίσω σε τέτοια θέματα.Για να μην μακρηγορώ ,η λέξη αυτή μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί ,αν και είναι αρκετά επιστημονική , η σημασία της είναι πολύ οικεία σε όλους μας ,αφού είναι ουσιαστικά η τάση του ανθρώπου να συνδέει πρόσωπα και καταστάσεις ,να δημιουργεί μοτίβα ,αλληλουχίες ,και να βρίσκει `νόημα `εκεί που δεν υπάρχει .Το θέμα είναι ότι αυτή η τάση είναι παράλληλα μια ικανότητα - αυθόρμητη η αντίληψη- η οποία φαντάζομαι ότι έχει σχέση με μια γενετική προδιάθεση ,αναμνήσεις και εμπειρίες [καταγεγραμμένες σε ασυνείδητο,υποσυνείδητο,συνειδητό-η σειρά είναι τυχαία) και οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει την βιοχημεία του εγκεφάλου.Όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα ` ..Η έρευνα του Brugger υποδεικνύει ότι υψηλά επίπεδα ντοπαμίνης επηρεάζουν την τάση να βρίσκουμε νόημα, πρότυπα και σημασία εκεί που δεν υπάρχουν και ότι η τάση αυτή σχετίζεται με την τάση για πίστη στο παραφυσικό.``
Αυτά από επιστημονικής άποψης ,δεν είναι η προσδοκία μου ούτε να μελετήσω-δεν μπορώ άλλωστε-τους ακριβείς μηχανισμούς ούτε να αναλύσω περαιτέρω το φαινόμενο .Το θέτω απλά σαν αφετηρία για να εκφραστεί ο καθένας ``με το μυαλό του`` ,το πείραμα δεν έχει συγκεκριμένο σκοπό και τρόπο λειτουργίας ,η πορεία θα δείξει πως ακριβώς θα εξελιχθεί.

Η ΑΡΧΗ [ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ]

Ήρθε η στιγμή να ασχοληθώ και εγώ με το bloggin`,εκπληρώνοντας έτσι μια αρχαία προφητεία [θα σας την αναφέρω σύντομα] και την γενική λαϊκή απαίτηση για έναν χώρο όπου η σκέψη θα ξεπερνά τα όρια του αισθητού. Η ερευνητική διάθεση αποτελεί το βασικό συστατικό της προσπάθειας αυτής στην ανάλυση σύνθετων θεωριών που προβληματίζουν όχι τον ``μέσο`` άνθρωπο αλλά αυτούς που πιστεύουν ότι μετέχουν σε διαδικασίες υπερβατικές ,όποιες και αν είναι αυτές.